Als mensen mij vragen hoe ik kinderen zo natuurlijk op de foto krijg, zeg ik altijd: “Vreemde ogen dwingen”. Natuurlijk krijg ik dan vaak de reactie: “Niet bij mijn kind”. Ook Sabine had haar bedenkingen.
Ik houd niet van borstklopperij, integendeel. Als mensen mij complimentjes maken over mijn foto’s word ik rood. Ik doe toch gewoon waar ik voor gevraagd word? Deze blogpost kun je wel als borstklopperij zien. Ik kon het echter niet laten om deze brief van Sabine (n.a.v. deze fotoserie) te plaatsen. Veel leesplezier!
“Iedere ouder wil de mooiste foto’s van zijn/haar kind(eren). Waar of niet? En laten we eerlijk zijn, de meesten van ons zijn geen briljante huis-tuin-en-keuken-fotografen. Ik bedoel, één kind precies op het goede moment met de juiste blik, houding, achtergrond en het juiste licht vastleggen vind ik persoonlijk al een uitdaging. Laat staan als het om twee of meer kinderen gaat. Er kijkt er altijd wel één de andere kant op of peutert in z’n neus.
Dus hoop je iedere keer weer vurig dat de schoolfoto’s dit jaar wél leuk zijn. Of laat je een ‘professionele shoot’ doen bij de plaatselijke supermarkt of het warenhuis. Hebben wij ook wel eens gedaan. En ja, best leuke foto’s als je ze vergelijkt met je eigen armoedige pogingen. Maar toch, allemaal zo standaard als wat. En dan heb ik het nog niet eens over de meest idiote inspanningen die je dan als ouder moet leveren om je kind gezellig te laten kijken laat staan om hem/haar uitbundig te laten lachen. Omdat je kind er geen zin in heeft, de fotograaf er geen zin in heeft of, nog erger, ze er allebei eigenlijk geen zin in hebben. Maar inmiddels hebben wij dus wel die prachtige foto’s. Ja meervoud ook.
Behalve dat de broers deze zomervakantie door brandweerman Ferry werden getrakteerd op een geweldige middag bij de brandweerkazerne, kwam fotograaf Laura foto’s maken. Tijdens de uitleg in en rond die prachtige brandweerauto deed Laura al haar ding. Eigenlijk zonder dat de broers dat echt in de gaten hadden. En dat heeft werkelijk de leukste foto’s opgeleverd. Toen er geposeerd moest worden, vroeg ik me serieus af wat daar van terecht zou komen. Zeker omdat kleine broer gelijk riep: “Nee! Saai!”. Maar met wat slimme overredingstrucjes kreeg Laura het bijzonder eenvoudig voor elkaar. En ik? Ik stond erbij en keek er naar. Hoefde werkelijk niets te doen. Kortom, in een volledig ontspannen sfeer heeft Laura een geweldige serie foto’s gemaakt waar wij onwijs blij mee zijn, inclusief de broers zelf. En aan het einde van de middag hadden Laura én Ferry er twee vriendjes bij.
Een deel van die foto’s (lastig kiezen) heeft uiteraard een plek in de huiskamer gekregen. En iedere keer als ik er naar kijk moet ik glimlachen om die briljant getimede ‘oren-dicht-foto’. En werkelijk iedereen die de foto’s ziet, reageert met oh’s, ah’s en wat-leuk’s. Geheel terecht. En als er dan wordt gezegd: “Mijn kinderen willen nooit op de foto, ook niet bij een fotograaf en/of de foto’s worden nooit leuk”, dan zeg ik: LAURA!” – Sabine (een fan, da’s wel duidelijk)
Durf je het aan, mij de uitdaging geven om jouw kind ein-de-lijk ook eens mooi vast te leggen zonder dat het je zelf veel frustratie kost? Bekijk gerust alle mogelijkheden of mail naar info@perfectportret.nl.
Laat een reactie achter