Het lijkt haast wel een promotiepraatje als ik weer eens het verhaal tegen iemand afsteek. “Doe regelmatig een fotoshoot! De tijd vliegt zo snel en herinneringen dienen niet alleen gekoesterd, maar ook vastgelegd te worden”. Toch is dit geen promotiepraatje, ik meen het serieus.
En dat is niet alleen omdat klanten mij dat vertellen. Omdat ik klanten heb die familieleden zijn verloren en voor wie de foto’s nóg belangrijker zijn dan ze al waren. Nee, ik zeg het omdat ik het echt zo vind. En dat is de reden dat ik zelf ook al meerdere keren een fotoshoot bij een van mijn collega’s heb geboekt.
In 2011 ging ik een weekendje weg met mijn moeder. Ik kon natuurlijk mijn eigen camera meenemen, maar zouden we dan foto’s hebben van ons samen? Nee. En dus boekte ik een fotoshoot bij collega Hanneke. En ik plande een bezoek aan de kapper, zodat mijn moeder zelfverzekerd de fotoshoot in ging. De foto’s worden nog elke dag gekoesterd door mijn moeder, er staat er nog steeds eentje als bureaublad, zelfs 2 jaar na dato. Begin 2012 deden we ook nog een fotoshoot Ferry en ik een wat stoerdere fotoshoot, in zwart/wit, bij collega Willeke. En rond diezelfde tijd zette ik mijn beiden ouders op de foto, op de plek waar ze ooit hun trouwshoot hadden. Stuk voor stuk enorm kostbare foto’s!
En toen kwam Boaz. Ik wist meteen dat ik een fotoshoot wilde met zijn drietjes, als Boaz nog relatief klein zou zijn (help, luistert hij dan wel?). Maar ja, dan heb je zoveel geweldige collega-fotografen. En allemaal hebben ze een andere stijl. En het liefst wil je dan een mix, of gewoon bij allemaal een fotoshoot. Maar ja, dat kan niet. En ook niet elke fotograaf doet loveshoots dan wel honden. Uiteindelijk viel de keuze op Tineke (Spaghettiii). Niet alleen maakt ze super-spontane en kleurrijke (I love it!) foto’s, ze heeft ook nog eens ervaring met honden. Zowel honden voor de camera als met haar eigen golden retriever Skippy.
Zaterdag 1 maart hadden we de fotoshoot en wat was het leuk. Als ik er aan terug denk, krijg ik nog een big smile op mijn gezicht. Het was gewoon wandelen op de hei, gek doen met Boaz en een camera die er toevallig bij was. Precies zoals ik het zelf heel graag zie en doe. Dat is trouwens ook het leuke aan fotoshoots boeken bij een andere fotograaf: zien hoe mijn collega’s het doen, er van leren, dingen herkennen. En dan hadden we ook nog eens mazzel met het onwijs lekker weer. En Boaz had de tijd van zijn leven.
Maar toen was het wachten, op het resultaat. Opeens begreep ik de ongeduldige klanten, wat me nog meer motivatie geeft om gallery’s zo snel mogelijk op te leveren na de fotoshoot. Tineke stuurde me na drie dagen een preview en ik was verkocht. En verliefd. Op ons drietjes. Op ons ‘gezinnetje’. En toen kwam daar de hele gallery, met maar liefst 42 foto’s. Waar ik er 20 uit mocht kiezen, maar dat werden er net iets meer.
Nieuwsgierig geworden? Bekijk ze hieronder. Zijn ze niet te leuk?!?
Laat een reactie achter