Het feit dat ik iemands meest bijzondere dag vast mag leggen, voelt nog elke keer als een eer. Maar een nog grotere eer wordt het als je door een andere bruidsfotograaf wordt gevraagd om zijn huwelijk vast te leggen. En dus vertrok ik eind augustus voor bruidsfotografie naar Zeeland. Waar ik samen met mede-fotograaf Nadia het huwelijk van Peter & Mitzy zou vastleggen.
Bij ongeveer 90% van de bruiloften leg ik de voorbereidingen van de bruid vast. De bruidegom is vaak op een andere locatie en moet het dan helaas zonder foto’s doen. In 10% van de gevallen leg ik ze beiden vast, omdat ze samen vanuit huis trouwen of in een hotel zitten en kamers naast elkaar hebben. In het geval van Mitzy & Peter legde ik eens alleen de bruidegom vast. Omdat bruidsfotograaf Nadia de voorbereidingen van Mitzy zou vastleggen.
En dus was mijn eerste locatie die dag het huis van Peter’s ouders in Nieuw-Vossemeer. Waar Peter nog rustig rondliep in zijn casual spijkerbroek en de rustheid hem zelf was. Hij had netjes al zijn accessoires (geweldige sokken & veters!) neergelegd op bed, zodat ik er nog uitgebreid foto’s kon maken. Want dat is dan het voordeel van de bruiloft van een fotograaf fotograferen: hij weet wat een fotograaf wil. Terwijl Peter even moest wennen om aan de andere kant van de camera te staan, maakte ik foto’s van zijn voorbereidingen, terwijl de familie zich in andere kamers omkleedde.
Peter was op tijd klaar, maar bij de bruid duurde het helaas wat langer. Terwijl Peter – inmiddels enigszins ongeduldig, hij wilde Mitzy graag zien – een krantje probeerde te lezen om de tijd te verdoen, zette ik de trouwauto (wat was ‘ie tof!) met Mitzy’s zelfgemaakte corsages voor aan de trouwauto én de volgauto’s. En toen was het tijd om in het gele bakbeest te vertrekken naar het (fotogenieke!) huis van Mitzy’s ouders.
Geen bruid die van de trap af kwam, maar een ‘first moment’ in de voortuin. En daar word je als fotograaf (veel licht!) erg blij van. Nog blijer werd ik van de intimiteit tussen het bruidspaar en de reacties op elkaar. Het moment dat Peter Mitzy voor het eerst zag, de kus, de bewondering, de big smiles toen ze elkaars schoenen zagen. En ook: de reacties van familieleden toen ze de achtertuin in kwamen lopen.
Na een korte lunch gingen we naar het stadhuis van Tholen, waar de ceremoniemeesters de rode loper hadden klaargelegd. Terwijl Mitzy werd weggegeven door haar vader zong Peter’s broer een nummer, begeleid door een vriend op de gitaar. De eerste traantjes en niet de laatste van die dag. Een kleine ceremonie, met wel heel bijzondere ringen overigens. Mitzy’s ouders zijn beiden edelsmid en hebben de ringen speciaal ontwerpen. Tja, en hoe kun je als bruid nu ‘nee’ zeggen tegen een man die als achternaam ‘Geluk’ heeft? Dat belooft een gouden toekomst!
Na het ja-woord was er als verrassing een stel duiven geregeld en zonder enige angst pakten ze deze uit de mand en lieten ze ze vrij. Met de gele Amerikaan vervolgde het bruidspaar hun weg naar de feestlocatie. Hier stond een geweldige bruidstaart – in de themakleur – te wachten. En in het zonnetje (want ja, ze hadden net die ene zomerse dag in augustus uitgekozen!) genoot iedereen van de taart en elkaars gezelschap. En toen ontvoerde Nadia en ik het bruidspaar…
Op naar de nabijgelegen heide en bossen voor een fotoshoot van het bruidspaar. Nadia en ik wisselden elkaar af en leenden af en toe het bruidspaar van elkaar, wat voor een hoop gezelligheid zorgde. De tijd vloog om en veel te laat waren we terug voor de barbecue waar we meteen konden aanvallen. Even een rustmomentje. Tot we nog een mooie locatie nabij de golfbaan spotten, waar we bij zonsondergang nog even het bruidspaar apart namen voor het feest los ging… Wat een plaatjes!
Gerelateerde blogs
Laat een reactie achter